این یادداشت عنوان ندارد...

خدایا !

ما فقط تو را می خواهیم ، بی هیچ کم و بیش .

بی هیچ کم .چون کمتر از تو هیچ نیست که اقناعمان کند .

بی هیچ بیش .چون ، بیش از تو چیست ؟ هیچ نیست.

تو ما را کفایتی !

 که خود فرموده ای : ألیس الله بکاف عبده

آیا خدا برای بنده اش کافی نیست !؟

.

.

.

.

خودم نوشت: اینو که نوشتم معنیش این نیست که خیلی آدم حسابیم نه اینو از وبلاگ سید مهدی شجاعی کف رفتم واسه اینکه روش فکر کنم و یادم بیاد چه قدر کوچیکم نسبت به بعضیا ..

خدایا من از اون بنهده های باحال درجه یکت نیستم ولی بدم نیستم و جز توی یه مورد همه جا به حرفت گوش کردم...خدایی همه جا گوش کردم پس چرا یه جاهایی منو یادت میره منو نمی بینی ؟؟؟؟

مث الان که همه غمای عالم روی دلمه و ...

تنهام گذاشتی ...

نه این من بودم که تنهات گذاشتم من بودم که تو رو یادم رفت و فکر کردم خودم بلدم همه کاری بکنم خودم همه چی حالیمه

باشه قبول هرچی تو بگی

ولی آخه خودت حساب کن ببین واسه چی تنها شدم واسه چی غمگین شدم؟؟

واسه اینکه به حرف تو گوش کردم

واسه اینکه قبول نکردم خلاف خواست تو عمل کنم

تنها شدم

چون تو رو میخواستم

بیستر از همه

ولی بازم تنهام گذاشتی

اشکمو در آوردی

بیشتر ازهمه